Shore Jigging για λούτσους

Μπαίνουμε στην άνοιξη και η τεχνική του shore jigging έχει την τιμητική της. Μπορεί όλο τον χειμώνα οι ψαρευτικές μας εξορμήσεις να είχαν πενιχρά αποτελέσματα, αλλά τώρα είναι η εποχή που θα μας ανταμείψει. 

Η πρώτη εξόρμηση για λούτσους

Ο πρώτος μεγάλος λούτσος

Κατά τα μέσα του περασμένου Φλεβάρη μας προσκάλεσε ο φίλος Αντώνης στα μέρη του για ψάρεμα. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο μας είπε, ότι έβγαλε μεγάλους λούτσους και ότι το κοπάδι πρέπει να ήταν ακόμη εκεί. Συμφωνήσαμε και ενώ  κανονίζαμε  να βρεθούμε εκεί από τα ξημερώματα, ώστε να σιγουρέψουμε την επιτυχία του ψαρέματος, ο καιρός δεν ήθελε να είναι σύμμαχος και το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο είχε βαλθεί να μας τα χαλάσει με δυνατό αέρα και βροχή. Πράγματι όλα τα δελτία καιρού έδιναν έντονες βροχές για το πρωινό του Σαββάτου και εμένα με είχαν ζώσει τα φίδια. Όταν ήρθε η ώρα και μη μπορώντας λόγω καιρού να κάνουμε τίποτα άλλο,  ξεκινήσαμε χαλαρά και το μεσημεράκι του Σαββάτου κατά της δυο η ώρα ήμασταν στον τόπο. Το μέρος ήταν ένα λιμάνι που το βάθος ξεκινά από τα έντεκα μέτρα και με καλές βολές, μπορούσε κανείς  να φτάσει την ζώνη των πενήντα μέτρων βάθους,  όπως έδειχνε ο βυθομετρικός χάρτης που είχαμε συμβουλευτεί. Η βροχή είχε σταματήσει και σε πολύ λίγο χρόνο  ήμασταν έτοιμοι και ένας ένας ξεκινήσαμε τις βολές μας. Για αρχή έκανα μια μαλακή βολή ώστε να ξαναμαζέψω και να στρώσει το νήμα στον μηχανισμό σωστά, για να μην έχω τα γνωστά δυσάρεστα αποτελέσματα που έχω αντιμετωπίσει παλιότερα. Πολλές φορές κάποιες σπείρες από το νήμα, χώνονται ανάμεσα από άλλες πιο χαλαρές και σε μια δυνατή βολή ενώ ο πλάνος φεύγει με δύναμη, οι κολλημένες σπείρες κοντράρουν και τότε συμβαίνει το μοιραίο και δύσκολο μπέρδεμα του. Αφού έστρωσα γρήγορα το νήμα, έριξα μια δυνατή βολή ώστε να φτάσω στη βαθιά ζώνη και να ξεκινήσω τα αναγνωριστικά ‘χτυπήματα’ για  να δω σε ποιο βάθος βρίσκονται τα ψάρια. Είχα βάλει ένα φτηνό αλλά εντυπωσιακό πλάνο της tubertini όπως κάνω πάντα στις πρώτες αναγνωριστικές βολές και τον είχα αρματώσει με μονό assist νούμερο 4/0. Αφού πάτωσε το τεχνητό, ξεκίνησα ένα  αργό μάζεμα με  κοντά ‘χτυπήματα’ και σχεδόν αμέσως νιώθω ένα στιγμιαίο και βίαιο σταμάτημα του πλάνου, αλλά δυστυχώς το ψάρι δεν πιάστηκε. Τον αφήνω να ξαναπατώσει και συνεχίζω με ένα πιο γρήγορο ώσπου ο πλάνος έφτασε έξω. Όλοι μας πήραμε φωτιά αφού τα ψάρια ήταν εκεί και έδωσαν το παρόν αμέσως. Στην επόμενη βολή που έκανα πάλι στη βαθιά ζώνη, επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό τόσο σε εμένα όσο και στο Νίκο. Τα ψάρια χτυπούσαν  αλλά για κάποιο λόγο δεν πιάνονταν. Αμέσως το μυαλό μας πήγε στο ότι δάγκωναν το πίσω μέρος του πλάνου και όχι μπροστά που βρίσκεται το αγκίστρι.

Δυο από τις παραλλαγές που κάναμε στους πλάνους ώστε να καρφώνονται τα ψάρια

Γνωρίζοντας πλέον ότι ο βυθός είναι καθαρός και δεν υπάρχει κίνδυνος σκαλώματος,  ξαναβγάζω τον πλάνο και τον αρματώνω στο πίσω μέρος με μια σαλαγγιά, αφήνοντας μπροστά το ίδιο assist hook. Κάνω βολή και ξεκινώ ένα πολύ αργό jerking ώστε να μην διπλώσει ο πλάνος και μπλέξει η σαλαγγιά στο παράμαλλο. Πράγματι σχεδόν λίγο πριν  τα μεσόνερα, νιώθω ξανά το ίδιο χτύπημα και το καλάμι λυγίζει υποδηλώνοντας το πιάσιμο του ψαριού. Άρχισα να το φέρνω σχετικά γρήγορα, αφού ο εξοπλισμός του shore jigging  μου επέτρεπε να ρισκάρω. Παρόλα αυτά το ψάρι δεν παραδόθηκε εύκολα. Τα  δυνατά κεφάλια του, ειδικά όταν έφτασε κοντά στο μόλο και η μαχητικότητα του μας ανέβασε την αδρεναλίνη στα ύψη και οι προηγούμενες αψαρίες έσβησαν αμέσως από το μυαλό μας. Ο Νίκος έβαλε αμέσως τον γάντζο στη θάλασσα και το γάντζωσε αφού το μέγεθος του ήταν αρκετά μεγάλο και στην προκειμένη περίπτωση μια απόχη θα μας δυσκόλευε αρκετά. Πριν προλάβω να ταχτοποιήσω το ψάρι στο ψυγείο ο Νίκος σηκώνει  άλλον έναν.  

Ένας από τους λούτσους που πιάστηκε από την σαλαγγιά

Ήταν κι αυτός πιασμένος από το πίσω μέρος του πλάνου, όπου είχε φροντίσει να βάλει ένα αγκίστρι δολωμένο με σιλικονούχο ψαράκι (jig chaser). Όταν έφερα το πρώτο ψάρι από κάτω, προσέξαμε ότι  το ακολουθούσουν ακόμα πέντε έξι λούτσοι και αυτό ήταν κάτι που δεν θέλαμε. Αυτά τα ψάρια μαθαίνουν γρήγορα τον κίνδυνο και αν τους δώσουμε την ευκαιρία να διδαχτούν από τα λάθη μας, τότε θα σταματήσουν να κτυπάνε ότι και να κάνουμε όσους πλάνους κι αν αλλάξουμε. Πράγματι από το πιάσιμο και του δεύτερου ψαριού, καταλάβαμε πλέον ότι τα ψάρια ήταν αρκετά διστακτικά και δεν έκαναν επίθεση στους πλάνους με την ίδια ευκολία. Μέσα σε τρεις ώρες βγάλαμε σύνολο τέσσερεις λούτσους, ώσπου κάποια στιγμή καταλάβαμε ότι τα ψάρια είχαν μάθει ακριβώς  τι συμβαίνει και είχαν σφραγίσει το στόμα τους. Σε αυτό συντέλεσαν οι αρχικές άστοχες επιθέσεις αλλά και το γεγονός ότι κάποια ψάρια μας είδαν και τρόμαξαν.  

Η δεύτερη εξόρμηση για λούτσους

Μετά από δυο εβδομάδες βρέθηκα στο ίδιο λιμάνι με  έναν άλλο φίλο τον Μπάμπη. Θεώρησα ότι είχα μάθει τα χούγια των ψαριών και περίμενα  να έχουμε αν όχι καλύτερο, τουλάχιστον το ίδιο αποτέλεσμα με το προηγούμενο. Έτσι την ίδια ώρα ήμασταν και πάλι εκεί έτοιμοι. Αρχίσαμε τις βολές  με αρματωμένους τους πλάνους και από τις δυο μεριές. Και οι δύο είχαμε  assit στο πάνω μέρος, ενώ στο κάτω εγώ είχα σαλαγγιά με καλαμαράκι σιλικονούχο και ο  Μπάμπης μια σαλαγγιά σκέτη. Όσο πέρναγε η ώρα και ενώ οι  βολές διαδέχονταν η μια την άλλη, τα ψάρια δεν φαίνονταν  να έχουν όρεξη η είχαν μάθει τι είναι αυτά τα περίεργα μεταλλικά ψαράκια, που κάνουν τόσο σπαστικές κινήσεις. Εκεί που είχαμε αρχίσει να απογοητευόμαστε ακούω τον Μπάμπη να φωνάζει ότι κάτι άρπαξε τον πλάνο του.  Ξαφνικά η εγρήγορση πήρε το μέρος της χαλαρότητας και της αδράνειας. Το καλάμι του είχε λυγίσει αρκετά και το ψάρι έπαιρνε συνεχώς φρένα.

Ο λούτσος που πιάστηκε επιφανειακά από πίσω

Η αλήθεια είναι ότι με τον τρόπο που τράβαγε δεν φαινόταν να είναι λούτσος και μας είχε μπερδέψει αρκετά. Δώσε τράβα δώσε τράβα, κάποια στιγμή έχασα την υπομονή μου εκεί που περίμενα με τον γάντζο και του λέω: Μπάμπη, δέσε τα φρένα και βγάλε το ψάρι γιατί έχει ξεσηκώσει τη θάλασσα με την φασαρία που κάνει. Δυστυχώς η ευτυχώς, δεν με άκουσε και μετά από  λίγο φάνηκε κοντά μας  ένας λούτσος καρφωμένος στο  πίσω μέρος, επιφανειακά από το δέρμα  του. Ευτυχώς που δεν έδεσε τα φρένα γιατί θα σκιζόταν το ψάρι και θα το έχανε, αλλά δυστυχώς γιατί τα υπόλοιπα έμαθαν ότι  αυτά τα ψαράκια με τις σπαστικές κινήσεις είναι μάλλον επικίνδυνα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι συνεχίσαμε για δυο ώρες ακόμα χωρίς κανένα χτύπημα. Δεν υπήρχε αμφιβολία, ότι τα ψάρια έπρεπε να ηρεμίσουν για πολύ, μέχρι να ξαναφάνε.

Εδώ φαίνεται καθαρά το επικίνδυνο πιάσιμο του λούτσου

Έτσι αποφασίσαμε να αλλάξουμε τόπο, για τον υπόλοιπο χρόνο που μας έμενε για ψάρεμα. Το επόμενο σημείο  ήταν μια παραλία που έκανε στα πέντε μέτρα μπροστά μας μια αποχή και μετά βάθαινε αρκετά. Έπρεπε να κάνουμε μακρινές βολές και στα τελευταία μέτρα πριν την αποχή, να φέρουμε γρήγορα τον πλάνο για να μην σκαλώσει. Βάζω έναν αναγνωριστικό  πλάνο χωρίς αγκίστρι η σαλαγγιά πίσω, για να δοκιμάσω τον τόπο, αλλά αυτή την φορά με διπλό assit μπροστά. 

Ο Μπάμπης με τον ωραίο του λούτσο

Μετά από μερικές βολές και αφού διαπίστωσα ότι ο  βυθός μέσα ήταν καθαρός χωρίς σκαλώματα, άλλαξα πάλι την αρματωσιά μου σε μονό assist μπροστά και ένα σκέτο αγκίστρι με κρίκο πίσω. Μετά από λίγη ώρα και αφού είχα αλλάξει 2-3 πλάνους με διαφορετικά σχήματα και πλεύση δέχομαι χτύπημα, ενώ το καλάμι λυγίζοντας μου δείχνει ότι το ψάρι ήταν επάνω. Αυτή τη φορά επειδή φοβήθηκα τα τελευταία ρηχά μέτρα, έφερα το ψάρι πολύ γρήγορα έξω χωρίς να του αφήσω κανένα περιθώριο για κεφάλι.   Μέχρι να σκοτεινιάσει πήρα άλλον ένα, αλλά είχε έρθει η στιγμή να φύγουμε και δεν μπορούσαμε να κάτσουμε τη νύχτα για να δούμε αν τα ψάρια θα συνέχιζαν  να τρώνε. Από αυτά τα δυο ψαρέματα, αλλά και από μερικά άλλα που κάναμε, έβγαλα κάποια συμπεράσματα για το ψάρεμα του λούτσου με shore jigging. Τα συμπεράσματα αυτά αν και μπορεί να μην ισχύουν σε άλλους τόπους, θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας. 

Οι λούτσοι της δεύτερης εξόρμησης

 

Α) Τα ψάρια δεν είχαν ιδιαίτερη προτίμηση σε πλάνους και ‘έτρωγαν’ σε διάφορα χρώματα και σχήματα.

Β) Το βάθος που έτρωγαν τα ψάρια και στις δυο εξορμήσεις, ήταν από τα μεσόνερα και κάτω.

Γ) Τους πλάνους τους δουλέψαμε με αργό ρυθμικό μάζεμα μέχρι τα μεσόνερα, με κοντά και μαλακά χτυπήματα, ώστε να μην διπλώνουν επάνω στο παράμαλλο λόγο της χρήσης σαλαγγιάς η αγκιστριού, που είχαμε βάλει στον κάτω κρίκο των πλάνων.

Δ) Λόγω του ότι με το shore jigging ψαρεύουμε σε μεγάλο βάθος, τα ψάρια τρώγανε όλες τις ώρες της ημέρας και ανεξαρτήτως καιρού ή καθαρότητας των νερών.

Ε) Σχεδόν όλοι οι λούτσοι πιάστηκαν στο πίσω αγκίστρι η την σαλαγγιά. Ίσως για λόγους κυριαρχίας προσπαθούσαν να δαγκώσουν τον πλάνο και όχι να τον καταπιούν.

Ζ) Καλύτερα να τους φέρνουμε γρήγορα έξω ώστε να μην πονηρεύουν τα υπόλοιπα ψάρια, άλλωστε το σύνολο του εξοπλισμού μας είναι τόσο δυνατό που αντέχει πολύ μεγαλύτερα και δυνατότερα ψάρια από αυτά.